Cervicale osteochondrose: behandeling en symptomen

Nekpijn is een waarschuwingssignaal. Misschien is het gewoon overbelasting en moet je gewoon ontspannen en tot rust komen. Maar wat als de pijn geassocieerd is met osteochondrose van de cervicale wervelkolom? Het is belangrijk om goed op de symptomen en de behandeling te letten, omdat complicaties het belangrijkste orgaan kunnen aantasten: de hersenen.

Wat is cervicale osteochondrose

Osteochondrose van de cervicale wervelkolom is een degeneratieve ziekte van het osteochondrale systeem van het lichaam. Het leidt tot de vernietiging van de cervicale tussenwervelschijven, de groei van botweefsel van de wervels en de vorming van gezwellen op hun oppervlakken.

Osteochondrose van de cervicale wervelkolom

De cervicale wervelkolom bestaat uit zeven wervels, waarvan de eerste articuleert met de schedel. De anatomische en functionele eenheid van de wervelkolom is het bewegingssegment van de wervelkolom. Dit is een gewrichtscomplex waardoor de wervelkolom beweegt. Het complex bestaat uit twee wervels, een tussenwervelschijf, de gewrichtsvlakken van de wervels (facetten), zenuwen, ligamenten en spieren.

Osteochondrose begint met schade aan de tussenwervelschijf en tast alle omliggende weefsels aan. Na verloop van tijd leidt het proces tot verstoring van de biomechanica van de wervelkolom als geheel. Met de ontwikkeling van osteochondrose kunnen hernia's tussenwervelschijven en compressie van zenuwwortels en bloedvaten ontstaan.

Pathologische processen in de tussenwervelschijf doorlopen vier fasen: ondervoeding, verzwakking van ligamenten, schade aan de tussenwervelschijf en compressie van zenuwen.

Fase 1. De voedings- en stofwisselingscondities van de tussenwervelschijf zijn verstoord. Door hun structuur worden de schijven alleen aangedreven tijdens het bewegen. Als het er niet is, beginnen degeneratieve veranderingen in het weefsel: de tussenwervelschijf verhongert en droogt uit. Verlies van water leidt ertoe dat de tussenwervelschijf geen schokabsorptiefuncties kan vervullen. De belasting op de vezelring neemt toe, er verschijnen scheuren en scheuren in. Op dit punt kan lichte pijn optreden.

Fase 2. In de tweede fase is het ligamenteuze apparaat van het spinale bewegingssegment verzwakt. De verbinding wordt pathologisch mobiel. Het pathologische proces in de schijf verslechtert, hernia (verzakking) begint - lekkage van de nucleus pulposus door scheuren in de vezelige ring. De pijn wordt periodiek.

Fase 3. Vervolgens wordt de tussenwervelschijf blijvend beschadigd. De nucleus pulposus van de schijf strekt zich uit voorbij de annulus fibrosus. De resulterende hernia kan de zenuwwortels treffen. Er ontwikkelt zich een ontstekingsproces. Dit manifesteert zich door een verergering van pijn, het zogenaamde radiculaire syndroom.

Fase 4. In de vierde fase tast de laesie nabijgelegen weefsels aan. Compressie van de radiculaire slagader is mogelijk, wat leidt tot onvoldoende bloedtoevoer naar het ruggenmerg. Als gevolg hiervan kan een deel van de wervelkolom volledig geïmmobiliseerd raken.

Stadia van cervicale osteochondrose

Eerste tekenen en belangrijkste symptomen

Aan het begin van de ontwikkeling van osteochondrose van de cervicale wervelkolom verschijnen ongemak, bewegingsbeperking en pijn in het nekgebied. Vaak wordt hieraan geen belang gehecht.

Na verloop van tijd wordt de pijn intenser, wordt het pijnlijk, brandend, hoofdpijn, nek, schouderbladen, schouders doen pijn - misschien ontwikkelt dit het wervelslagadersyndroom. De slagader raakt bekneld of verkrampt en de bloedstroom wordt verstoord.

In de stadia 1-2 van cervicale osteochondrose ontstaan vaak oogheelkundige problemen die verband houden met spasmen in de bloedvaten. Donkerder worden in de ogen, flikkeren, het verschijnen van "floaters", gekleurde vlekken voor de ogen - dit zijn allemaal symptomen van osteochondrose.

De meest voorkomende symptomen van cervicale osteochondrose:

1. Migraine, duizeligheid, misselijkheid en hoesten.
2. Gehoorstoornis, pijn in het oor, gezicht.
3. Motorische stoornissen in armen en benen. De gevoeligheid van de huid op de hoofdhuid kan verdwijnen.
4. Pijn in de hand. Als een zenuwwortel bekneld raakt, kan het hele gebied waarnaar hij impulsen stuurt pijn doen of ‘uitvallen’.

Naast de bovengenoemde symptomen kunnen er drie belangrijke pijnsyndromen worden geïdentificeerd die gepaard gaan met osteochondrose van de cervicale wervelkolom. Een syndroom is een heel complex van symptomen. Het bepalen van het leidende pijnsyndroom is belangrijk, omdat het gehele behandelingsregime gebaseerd is op het elimineren van pijn. Maar het is onmogelijk om het te elimineren zonder de oorsprong ervan te kennen.

Myofasciaal syndroom - pijn in skeletspieren en aangrenzende fascia. De aandoening gaat gepaard met overbelasting, wat spasmen, hypertoniciteit en pijnlijke knooppunten in de spier (triggerpoints) veroorzaakt.

Radiculair syndroom - pijn veroorzaakt door langdurige compressie van de spinale zenuwwortels. Het proces van herniavorming bij spinale osteochondrose leidt tot beknelde zenuwvezels en een daaropvolgende ontstekingsreactie. De pijn verspreidt zich langs de zenuw.

Facet-syndroom - pijn in de wervelgewrichten. De wervels van de tweede halswervel hebben gewrichtsprocessen die met elkaar zijn verbonden door facetgewrichten. Bij osteochondrose worden de tussenwervelschijven vernietigd, neemt hun hoogte af en dit leidt ertoe dat de gewrichtskapsels van de facetgewrichten voortdurend onder spanning staan. Het veroorzaakt pijn. Bovendien neemt de pijn tegen het einde van de dag toe, vooral bij een langdurige gedwongen houding.

Oorzaken van osteochondrose in de cervicale wervelkolom

Een van de belangrijkste oorzaken van osteochondrose is de evolutionaire onaanpasbaarheid van de wervelkolom aan hoge verticale belastingen. Menselijke voorouders liepen op vier poten, net als andere zoogdieren. Ze hadden geen last van osteochondrose, omdat in een horizontale positie van het lichaam de intradiscale druk twee keer minder is dan in een verticale positie. Volgens de normen van de evolutie vond de overgang naar een rechtopstaande houding nog niet zo lang geleden plaats, en de wervelkolom had eenvoudigweg geen tijd om zich aan te passen aan de hoge verticale belasting. Dus naast het rechtop lopen kreeg een persoon ook ziekten van het bewegingsapparaat.

De structuur van de menselijke nek maakt deze nog kwetsbaarder. Het menselijke cervicale gebied bestaat uit zeven kleine beweegbare wervels, die als een kinderpiramide met elkaar zijn gearticuleerd. Deze structuur is buiten een rusttoestand nauwelijks stabiel te noemen. Bovendien is het spierframe in dit gebied zwak en kunnen de belastingen hoog zijn - dit alles maakt de nek kwetsbaar. Elke blessure heeft consequenties. Zelfs als de schade zich in een ander deel van de wervelkolom bevindt, kan herverdeling van de belasting de oorzaak zijn van osteochondrose.

Een andere factor is veroudering. De vorming van het skelet en het kraakbeenweefsel is voltooid op de leeftijd van 21 jaar, en daarna begint het onomkeerbare proces van veroudering (degeneratie). Voeding van kraakbeenweefsel vindt alleen plaats door diffusie, en als de tussenwervelschijf niet voldoende voedingsstoffen ontvangt, begint deze geleidelijk te verslechteren.

Bovendien wordt de ontwikkeling van cervicale osteochondrose bevorderd door:

1. Auto-immuunziekten. Ze betrekken de lichaamseigen cellen bij het pathologische proces van vernietiging van kraakbeenweefsel.
2. Infecties, hormonale onbalans, trage stofwisseling - al deze stoornissen in de bloedsomloop kunnen ook dienen als factoren bij de ontwikkeling van osteochondrose.
3. Een sedentaire levensstijl, werkomstandigheden waarin iemand het grootste deel van zijn tijd in een gedwongen statische positie doorbrengt.
4. Hoge belastingen die tot letsel leiden, kunnen tot compressie leiden.
5. Genetische defecten geassocieerd met zwakte van het bewegingsapparaat en inferioriteit van kraakbeenweefsel.

Het wervelkanaal in de cervicale wervelkolom is erg smal, dus hoge belastingen, elke aandoening of verwonding kunnen leiden tot compressie van het ruggenmerg. En dit is erg gevaarlijk.

Bovendien passeren een groot aantal zenuwuiteinden en bloedvaten dit gebied. Als het bloed niet meer in het juiste volume naar de hersenen stroomt, kan er een beroerte optreden.

Diagnostiek

Tijdens de initiële diagnose van cervicale osteochondrose verzamelt de arts de medische geschiedenis van de patiënt. Hij zoekt uit wat het doet en hoe, met welke intensiteit, tijdens het sporten of in rust, op welk tijdstip van de dag het meer pijn doet, of er sprake is van letsel aan de halswervelkolom.

Tijdens een onderzoek van de nek voelt de arts de halswervels en spieren, lymfeklieren; beoordeelt het bewegingsbereik, sluit het radiculair syndroom uit of bevestigt het.

Hierna wordt, om auto-immuunziekten uit te sluiten, laboratoriumdiagnostiek voorgeschreven: algemeen bloedbeeld, ESR, reumafactor, HLA B27-antigeen.

De hoofdrol bij het stellen van een diagnose wordt gespeeld door radiografie, computertomografie en magnetische resonantiebeeldvorming.

Radiografie helpt bij het beoordelen van de toestand van botstructuren; zachte weefsels en kraakbeen worden niet weergegeven op de afbeeldingen. Om deze structuren zichtbaar te maken, wordt een contrastmiddel geïnjecteerd: angiografie, discografie, myelografie.

Computertomografie (CT). Deze methode maakt ook gebruik van het principe van radiografie, maar met behulp van computerverwerking is het mogelijk een reeks beelden te verkrijgen van longitudinale en transversale doorsneden waarin bot- en kraakbeenweefsel te zien is.

Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI). Het is de ‘gouden standaard’ bij de diagnose van pathologieën, waaronder kraakbeen en zacht weefsel. MRI geeft niet alleen inzicht in de structuur van organen en weefsels, maar ook in hun functioneren. Bij osteochondrose is een vaak voorkomende complicatie een hernia van de wervelkolom. Met MRI kunt u het proces van herniavorming in een vroeg stadium diagnosticeren.

Behandeling

Behandeling van osteochondrose van de cervicale wervelkolom komt neer op conservatieve methoden. Eerst wordt het pijnsyndroom verlicht en vervolgens worden verschillende procedures voorgeschreven. Maar in de meest extreme gevallen, wanneer de pijn langer dan drie maanden niet verdwijnt en medicijnen niet helpen, is een operatie de enige optie.

Niet-chirurgische behandelmethoden

Osteochondrose heeft het osteochondrosesysteem al vele jaren aangetast, dus de behandeling zal tijd vergen. Je moet geduld hebben. Doelstellingen van conservatieve behandeling:

1. Elimineer pijn.
2. Ontstekingen verlichten.
3. Herstel de functies van de wervelkolomwortels.
4. Versterk het spierkorset en de ligamenten.

Conservatieve behandeling omvat medicamenteuze therapie en fysiotherapie. Medicijnen helpen de pijn te verlichten tijdens exacerbaties, en fysiotherapie helpt de zelfgenezende processen van het lichaam op gang te brengen.

Tijdens ernstige pijn met radiculair syndroom worden zogenaamde "blokkades" uitgevoerd: het medicijn wordt toegediend in de nabijheid van de ontstoken spinale zenuwwortel.

Fysiotherapeutische behandeling is gebaseerd op natuurlijke en kunstmatig nagebootste fysieke factoren: kou, hitte, elektrische stroom, magnetische straling, laser en andere. Om ze opnieuw te creëren, worden speciale apparaten, apparaten en handmatige technieken gebruikt.

Laser therapie — biologische activering van de regeneratieprocessen van de tussenwervelschijven. Het lichaam begint zichzelf te genezen.

Plasmatherapie (PRP-therapie) - injecties met plasma geïsoleerd uit het bloed van de patiënt. Plasma is rijk aan bloedplaatjes, groeifactoren en hormonen. Na injecties neemt de lokale immuniteit toe en worden regeneratieprocessen op gang gebracht.

Acupunctuur - stimulatie van zenuwuiteinden met speciale naalden. Verbetert de stofwisseling in de getroffen gebieden, verlicht pijn.

Schokgolftherapie - blootstelling aan hoogfrequente golven. Hiermee kunt u natuurlijke herstelprocessen op gang brengen.

Kinesitherapie - bewegingstherapie. Het kan actief zijn (fysiotherapie) en passief (massage, tractie). Oefentherapie versterkt de rugspieren, tractie verlicht spanning en pijn. Geselecteerd rekening houdend met de individuele kenmerken van de patiënt.

Manuele therapie en massage - impact op zachte weefsels en gewrichten om de balans in het lichaam te herstellen en processen te synchroniseren. Herstel de mobiliteit en elimineer pijn.

Tappen - het lijmen van speciale pleisters op de huid op plaatsen waar het nodig is om spierrek- en compressiereceptoren te beïnvloeden. Het kan zowel ontspannen als de toon versterken.

Tijdens periodes van acute pijn wordt de patiënt aangeraden speciale verbanden en halsbanden rond de nek te dragen om de belasting van de wervelkolom te verlichten.

Het positieve effect van conservatieve behandeling wordt binnen 2-3 maanden bereikt. Als er geen resultaat is, wordt de patiënt geadviseerd een operatie te ondergaan.

Chirurgische methoden voor de behandeling van osteochondrose

Een operatie bij cervicale osteochondrose is een extreme maatregel die speciale indicaties vereist. Een operatie wordt aanbevolen als:

1. De pijn kan niet worden verlicht door een therapeutische behandeling gedurende meer dan 3 maanden.
2. Er is sprake van een hernia.
3. Verlies van gevoel in de ledemaat

Postoperatieve revalidatie kost ook tijd en kan een therapeutische behandeling omvatten.

Cervicale osteochondrose is een complexe degeneratieve ziekte. Het kan niet onbehandeld blijven. Dergelijke ernstige aandoeningen van het bewegingsapparaat kunnen tot invaliditeit leiden. Nekpijn kan chronisch worden en osteochondrose kan zich naar verschillende delen van de wervelkolom verspreiden. Tijdige preventie kan de ontwikkeling van deze ziekte voorkomen.

Preventie

Om uw cervicale wervelkolom gezond te houden, is dagelijkse lichamelijke activiteit noodzakelijk. Voeding van de tussenwervelschijven vindt plaats tijdens beweging en is dus uiterst noodzakelijk. Het is belangrijk dat de belastingen optimaal en regelmatig zijn.

Als het werk een constante statische houding met zich meebrengt, is periodieke opwarming noodzakelijk. En thuis kun je na een werkdag even op je rug op een vlakke ondergrond gaan liggen, met een kussen onder je nek. Deze methode helpt de cervicale curve van de wervelkolom te herstellen en spierspanning te verwijderen.

Bij de preventie van cervicale osteochondrose is een juiste houding tijdens de slaap belangrijk. Als iemand 's ochtends opstaat met nekpijn, betekent dit dat de spieren geen tijd hebben gehad om te rusten en te herstellen. Hier helpt een orthopedisch kussen, dat individueel wordt geselecteerd voor 3-5 jaar.